Omroeien van Grou naar Harlingen
Stukje omroeien of 9 vrienden en een oude schuit.
Na de wedstrijd van Grou hadden we het plan opgevat om de sloep om te roeien van Grou naar Harlingen. We hadden niet zo veel zin in Lemmer maar we moesten wel nog goed trainen voor de HT.
Zaterdag ochtend om kwart voor acht vertrokken met Ron, Peer en Lia. Samen op de fiets naar Harlingen en dan met de Trein naar Grou. Terwijl wij ons met ons vieren in het openbaar vervoer storten maakten de andere roeiers gebruik van een soort taxi regeling. Had wel als voordeel dat toen wij eenmaal op het station in Grou stonden we niet meer naar de sloep hoefden te lopen. Eenmaal bij sloep was iedereen snel geinstalleerd en kon de tocht beginnen. Maar eerst even wachten op koffie met gebak. Via Facebook hadden we onze plannen gedeeld en een van de roeiers van de Wetter Fretter hadden we weten over te halen om langs te komen met koffie met gebak. En inderdaad, precies om half tien stopt er iemand op de fiets met twee grote tassen met koffie en gebak. Geweldig bedankt Don, een betere start hadden wij ons niet kunnen wensen.
En dan gaan we. Touwen los en afduwen en we drijven netjes tussen de palen door.Iedereen heeft er zin in en al snel hebben we een lekker tempo te pakken. We kunnen nu eindelijk eens eens goed om ons heen te kijken, grapjes maken of gewoon met elkaar praten. Iets wat met een wedstrijd vaak niet lukt (of mag). Opvallend was wel dat er veel mooie huizen langs de route te koop stonden. Helaas niet voor ons weggelegd want anders hadden we wel een motorboot kunnen betalen. Nu werd het een soort "doe het zelf" cruise.
Na een uur roeien komen we in Wargea aan en onze route gaat dwars door het dorp. We zijn tenslotte toeristisch bezig. Overigens hadden Bas en ik al een paar dagen van tevoren gekeken of we er wel langs konden met onze brede bak en gewapend met fotografisch bewijs hebben we dat teruggekoppeld aan onze stuur. Alleen in het centrum van het dorp tot aan de brug konden we niet roeien maar er liep een mooie weg die we als jaagpad konden gebruiken. Achtervolgt door een enorm motorjacht roeiden we Wergea in totdat het te smal werd. Bas sprong uit de boot (dat lukte toen nog) om ons door het dorp heen te trekken. De brug ging naar wij dachten voor ons open alhoewel dat ook wel met het motorjacht vlak achter ons te maken zou kunnen hebben. Direkt na de brug wordt het water weer breder en kunnen we weer roeien.
In een rustig tempo roeien we richting Leeuwarden en na een half uur passeren we de N31. Of eigenlijk roeien we over de N31 omdat we via een aquaduct passeren. Toch een bijzonder gezicht. Dat we ook dichter bij de roeivereniging "wetterwille" komen is wel duidelijk te merken omdat we steeds meer "andere" roeiboten tegenkwamen. In Leeuwarden hadden wij onze eerste stop geplanned. Koffie bij het clubhuis van de roeivereniging "wetterwille". Mark en Lia hadden nog geprobeerd contact te leggen met hun bestuur om ons aan te kondigen maar dat was niet gelukt. Toch werden we welkom geheten al werd er wel vreemd en ietwat meewarig gekeken naar het in hun ogen enorme groene monster. Heerlijk koffie gedonken en en na nog een groepsfoto voor het bord van de wetterwille ging het verder naar de volgende stop, onze lunch! Even keurig roeien om te laten zien hoe het moet totdat we uit het zicht zijn en daarna weer het ritme oppakken.
Inmiddels zitten we op het van Harinxma kanaal en we moeten er een beetje haast achter zetten om onze lunch afspraak te halen. Na het passeren van drie bruggen leggen we net na de spoorbrug de sloep vast bij een gesloten eettentje. Gerrit had via een maat geregeld dat "onder de luifel" onze lunch zou bezorgen en alles zag er echt geweldig uit. Lasagne en Pasta met twee verschillende sausen en wat groenvoer en dat in ruime hoeveelheden. Bij een leegstaand pand stond een grote picknick tafel waar het eten op werd geserveerd en iedereen heeft heerlijk zitten eten. We aten zelfs met mes en vork van echte borden.
Na drie kwartier werd het weer tijd om te gaan. Iedereen had het buikje weer vol en met volle accu's werd de reis vervolgd. We zetten de gang er in en met een mooi tempo passeren we twee aquaducten in aanbouw en verlaten we Leeuwarden. We passeren de brug van ritsumazijl en even later roeien we onder de N31 door. Bij Deinum loopt er een fietspad langs het van Harinxma kanaal en we worden dan ook door heel wat mensen toegewuift. Laat dat contact maar aan onze stuur Lia over. Dit maakt het stuk van Deinum naar Dronrijp goed te doen alhoewel er geen eind aan lijkt te komen. Onderweg komen we nog een modderbult vol met oeverzwaluw nesten tegen. Prachtig gezicht.
Langs het van Harinxma kanaal staat op elke kilometer een bord met de afstand in kilometers tot de Tjerk Hiddes sluis zodat we goed kunnen zien hoe veel kilometer we nog moeten roeien. Bas wordt akelig stil en opeens bij het volgende kilomter bordje roept hij hard "260". Dit schijnen de slagen te zijn die we nodig hebben om een kilometer af te leggen. Om de tijd te doden zingen we nog "we hebben een potje met vet" maar al na een paar coupletten haakt iedereen af. Valt ook niet mee om te roeien en te zingen tegelijkertijd. Inmiddels is de wind wat harder gaan waaien en we beginnen nu echt te merken dat we tegenwind hebben. Het tempo zakt iets maar het ritme is prima.
Onze volgende stop zou eigenlijk Franeker zijn maar iets na Dronrijp (om uit de geur van een kippen slachterij te komen) houden we even een korte pauze. Er wordt een banaan o.i.d. gegeten, schurende delen worden weer ingesmeert en de ruggen worden weer gestrekt. Na twintig minuten rust gaan we iets minder enthousiast verder. De kilometers beginnen we nu echt wel te voelen maar toch is het tempo hoog richting Franeker. Voordeel van dit weer is dat je overal onderweg blije mensen ziet en ook als we langs het buurtschap Kingmatille komen worden we vriendelijk begroet door de uitbaters van het pontje.
Niet lang daarna is Franeker in zicht en als we bij de lage oude brug van Franeker komen moeten we even aanleggen. Volgens de borden wordt de brug pas om 16:00 bediend dus dat wordt nog een kwartier wachten. We kunnen ondertussen ons water bijvullen bij een vriendelijke bewoner in Franeker en Lia gaat even de benen strekken en loopt naar de brugwachter toe. Na zwaar onderhandelen weet zij de brugwachter te bewegen de brug voor ons open te doen en we kunnen verder. Als we door Franeker roeien horen we her en der rock&roll muziek wegens het gelijknamige festival in Franeker en we zien zelfs een dame in pettycoat op de fiets langskomen. Als we na Franeker onder de brug van Kiesterzijl door roeien worden we begroet door de vrouw en dochter van Gerrit. Het is heerlijk om weer bekende gezichten te zien en te horen. We worden toegejuichet en de pijnlijke spieren worden even vergeten. Normaal is dit een keerpunt voor ons tijdens de training dus we zijn aan het laatste stukje bezig. Toch valt het nog erg tegen. De vermoeidheid begint nu echt zijn tol te eisen. Even voor harlingen horen we weer mensen juichen en dit keer is het de vrouw en dochter van Jitze. We roeien Harlingen in terwijl zij met ons mee rijden en we doen nog even ons best. Het slagtempo ligt op dit moment heel erg hoog maar de slagen zijn wel akelig kort geworden. Onder de koningsbrug door en we zijn nu echt in Harlingen. Inmiddels begint het gekreun van de spieren boven het gepiep van de dollen uit te komen als we de Tjerk Hiddes sluis naderen. Het licht staat op rood dus Lia roept "laat lopen" en we leggen de sloep stil. Men is aan het spuien en al snel worden wij ook de haven in gestuwed. Als we dan eindelijk de Zuiderhaven in roeien en aanleggen op ons normale plaatsje aan de sloepensteiger is iedereen helemaal kapot. Lia had ondertussen Wally gebelt in Harlingen en op het moment dat wij aanleggen komt hij er aan met een doos vol bitterballen en andere hapjes. Monique had het bier meegenomen en iedereen koelt zijn kapotte handen met een heerlijk en welverdiend biertje.
We zijn er!
Na afloop had ik echt het gevoel zoals beschreven in het boek "7 jongens en 'n oude schuit" maar in dit geval 9 vrienden en een oude schuit.
We hebben een top dag gehad en om met de woorden van Jitze af te sluiten: "Dit wordt een eenmalige traditie"!
michael