Grou 2013
Sloeproeiwedstrijd Grou Zat. 26 Mei 2013.
Vrijdagavond heb ik mij netjes ingehouden, niet teveel verboden genotsmiddelen tot mij genomen, dit in combinatie met mijn eetgedrag van die week moet haast wel gaan leiden tot een tevredener gevoel na afloop van de wedstrijd. :Lees "betere prestatie".
aangezien ik vanuit een andere plaats moet komen dan mijn mede roeiers, ben ik op eigen gelegenheid richting Grou gereden. Mijn streven is altijd om 1 uur voor aanvang van de wedstrijd aanwezig te zijn. Dit moet mij de nodige speling geven, zodat ik doorgaans niet te laat zal aankomen. En jahoor, ook dit keer weer gelukt. Parkeerplek gezocht voor mijn mooie groene, net als de sloep, auto. Nu nog bij de grote groene sloep zien te komen. Genietmomentje dus. Maar lopen (4 km) vanaf de parkeerplaats naar de sloep hoefde gelukkig niet, aangezien de organisatie keureig een pontje heeft georganiseerd om de chauffeurs op te halen. wat een luxe was dat, een motor aan boord. Roeien komt later wel.
Zoals verwacht was de rest van mijn team de sloep niet vergeten mee te nemen, dit heb ik altijd snel door aangezien onze groene sloep meestal net boven de andere niet groene sloepen uitsteekt, waardoor hij dus goed zichtbaar is.
Nog snel een zenuwachtig laatste plas gedaan, beetje praten met anderen, nog wat broodjes gebakken ei eten, waarna de sloep toch nu echt wel bemand moest gaan worden. Zo gezegd , zo gedaan. Check...8 roeiers en een lichte stuurvrouw, compleet dus. Wij met startnummer 26 mogen om 26 minuten over twaalf starten. En aangezien op de een of andere rare manier het getal 13 onlosmakelijk is verbonden aan ons, ja 26 is 2 keer 13, moest dat haast wel een goed voorteken zijn. nog een beetje zenuwachtig inroeien, drinken en vloeibaar voedsel klaarzetten, laatste overbodige kleding uit. En op naar de startlijn.
vijf....tien seconden nog hoor ik, flitst door mijn hoofd : vijf seconden......nee 15 seconden nog.
10..9...8...7...klinkt het...in mijn hoofd tel ik mee af, 6....5...4...3...2....1...START.
Daar gaan we, 20 km en 750 meter voor de boeg.
Zoals altijd proberen wij het onmogelijke...de sloep in drie slagen op tempo krijgen...., maar door ervaring weten we dat we het anders moeten doen, dus 10 slagen en we zijn op tempo. Mooie start, stuurboord zag er strak uit, van bakboord weet ik het niet, dan had ik 1 oog op stuurboord moeten richten en 1 oog op bakboord. Dat lukt mij nog niet. Maar het voelde goed. Helaas voor ons, is de heren en dames start niet doorelkaar heen, wat betekend dat wij weinig tot geen sloepen zullen gaan inhalen, ja de dames (6 riemers) komen wij soms nog wel voorbij. Tot mijn grote verbazing gingen wij al snel de El Flamingo 2 voorbij, maar die hebben er achteraf bekeken uiteindelijk meer dan drie uur over gedaan, nieuw beginnend team neem ik dan maar onbewust aan.
Tijdens de wedstrijd is zo ongeveer het hele veld dat na ons is gestart, ons ook voorbij geroeid, persoonlijk haal ik hier motivatie uit, aangezien je jezelf niet graag laat inhalen. De oplopende sloepen zijn altijd voor de roeiers goed te zien, als je de moeite neemt om je ogen af en toe van je eigen blad af te halen. Wij hebben wel het probleem met de sloep, dat als er niet geroeid wordt, de sloep gelijk stilvalt. Dit merkten wij weer eens bij het passeren van de enkele sluisjes opgenomen in het traject. De charme van de Sietze is dat. Aan stuurboordzijde en aan bakboordzijde werden wij gepasseerd, geeft niet zijn we gewend, we wachten de uitslag wel af. Deze inhaal acties gingen allemaal op 1 na zonder rieminterfentie, dan krijg je wat woorden over en weer die ik hier niet ga herhalen, kortom de adrenaline was goed aanwezig bij de roeiers. En op ongeveer 1,5 km voor de finish, mochten wij de nog een sloep inhalen, een "prachtige" paarse damessloep.
Na 2 uur 41 minuten en 6 seconden passerden ook wij de finishlijn. Gebroken, kapot, uitgeteld, dus voldaan!!
bijna meteen door richting de kraan, waarna de sloep weer op zijn trailer werd gehezen. Op naar het feestgedruis. het nodige vocht aanvullen en wachten op de uitslag. De verwachting was dat wij net als de voorgaande wedstrijden van dit jaar, zo rond de vierde plaats in de 1e klasse zullen eindigen. Maar ja die Cw waardes, er is een herberekening geweest voor de sloepen gesleep in 2011 en 12, dus voor ons gunstig aangezien wij geen herberekening hebben, omdat wij ons dit jaar wederom hebben laten slepen, aangezien ons kromme roer nu recht is. En de herberekende Cw waardes vallen allemaal lager uit.
Dus toch spannend........de uitslagen komen..... En dan eindelijk de uitslag heren 1e klasse, maar twee bekers te vergeven...... de speaker roept: En de tweede plaats in de 1e klasse is voor.... Sterke Sietze.
Blije gezichten, dit hadden we alleen maar durven dromen, niet verwacht. een beker dus, dit moest gevierd worden....nu hebben wij een overschot aan vocht in ons lichaam...
Helaas moest ik alleen naar huis, wil ook wel eens in euforie met mijn team in een auto de terugtocht aanvaarden......maar ja, het is even niet anders. Dus alleen in mijn mooie groene auto, benzine meter staat wel erg laag, dus tanken. Heb ik weer, breekt de sleutel van mijn benzinedop na bijna dertig jaar trouwe dienst af.... Mijn geluk was dat de rest van de sleutel erin zat, beetje rommelen in mijn kofferbak op zoek naar gereedschap. Gelukkig kreeg ik de benzinedop los, tank vol, afrekenen en een noodbenzinedop aangschaft. Op naar huis, rustig aan 100 km/h is een mooie snelheid op de Nederlandse snelwegen, ja ik ben niet gewend snel te gaan, autorijden of sloeproeien, ik ben gewend ingehaald te worden. Haha. Wel nog even gestopt bij een hamburger gigant om mijn auto vol te laden met eten..... Raar land, op je telefoon kijken om te zien hoe laat het is in dit land mag niet, maar een complete maaltijd in je hand tijdens het rijden is geen probleem. Dit terwijl ik nog over een ring moet rijden waarbij de maximum snelheid afhankelijk is van het tijdstip waarop je op de weg rijdt.
op naar de volgend wedstrijd.
Erwin