Grou 2011
Goed, Grou!!
Vorig jaar hebben we deze race niet meegedaan maar het bleek dat we los van elkaar wel naar Grou waren afgereisd om de dames van de Danser aan te moedigen. Dit jaar was het onze beurt. De dames van de Danser hadden andere plannen dus zonder publiek gingen wij deelnemen aan deze race.
Nu schijnt het traditie te zijn dat het mooi weer is tijdens het roeien van de race in Grou en ook dit jaar werden we niet teleurgesteld. Ondanks dat de dag met regen was begonnen begon de zon hier en daar al gaten te prikken in de aanzwezige bewolking. De temperatuur liet nog wat te wensen over en ook de wind zorgde ervoor dat de temperatuur verre van aangenaam was maar het was niet slecht.
Peer had de sloep naar de kranen in Grou gereden en binnen niet al te lange tijd lag het groene gevaar weer in het haar vertrouwde nat. Terwijl Lia het Palaver bijwoonde genoten wij nog van een bakje koffie en werd er contact gelegd met roei bekenden. Een half uur voor de start was de Sietze weer volledig bemand door acht roeiers en een stuurvrouw en konden we ons een beetje gaan warmroeien tussen de andere sloepen door. De start was met twee sloepen tegelijk per twee minuten en wij begonnen de race samen met "De Huysman". De afgesproken taktiek was om bij de Huysman te blijven in de eerste helft van de race en als we tegen de wind in de terugreis zouden aanvaarden dan proberen om van de Huysman weg te roeien. In Zaandam was ons dat niet gelukt en waren we door de Huysman op achterstand gezet maar dat zouden we dit keer niet laten gebeuren. Zowel Harlingen als Zaandam hadden we niet super geroeid dus de motivatie was goed aanwezig.
Direkt na de start nam de Huysman al de leiding maar we haakten direkt aan en op de meren begonnen we langzaam in te lopen. Met een mooie lange slag probeerden we de energie zo efficient mogelijk via de riemen aan het water door de geven en dat leek goed te lukken. Met een kleine voorsprong kwamen we aan in het eerste sluisje. In de verte konden we de Brijbek en Haal-an-antje aan zien komen maar onze voorsprong op de Huysman gaven we niet meer prijs. Langzaam kwam de Brijbek dichterbij en iets na het tweede sluisje wisten zij ons in te halen. Inmiddels haalden wij ook een sloep in en doordat het water niet al te breed was lukte het ons niet om aan te klampen bij de Brijbek. Ook de Haal-an-antje kwam langzaam dichterbij maar hier wisten we toch wat langer bij aan te klampen. Terwijl we onder de ophaalbrug doorgaan zijn we bijna op de helft van de race en ik voel me nog prima. Bij mijn drinkbeurt pers ik ook een pakje powergelei naar binnen om energie te hebben voor het tweede deel van de race en we zetten weer aan. Het begint druk te worden op het kanaal en we worden ingehaald door een aantal snellere sloepen. Als we dan na het kanaal de gele boei ronden komen we weer op de meren en krijgen we nu de wind vol van voren. Oei, dat valt toch vies tegen en ondanks dat we zo ontspannen mogelijk het eerste gedeelte hebben geroeid voor de wind zijn de spieren toch al wat moe geworden. We zitten nu midden tussen de sloepen en worden links en rechts ingehaald. Als we de volgende gele boei ronden krijgen we de wind vol op de zijkant van de sloep en de combinatie van een hoge boord en geen kiel begint ons op te breken. De wind duwt ons opzij en Lia moet flink sturen om dit te compenseren. Niet echt goed voor de snelheid. Dan halen we de ex-najade in, inmiddels omgedoopt tot het weessloepje, en zij zijn echt aan het ploeteren tegen de wind in. De Huysman die eerst nog redelijk bij ons bleef hangen moet de strijd opgeven want ze beginnen nu echt achter te blijven. Na het smallen stuk komen we weer op een kanaaltje en we proberen de lange slagen er weer in te gooien. Ondanks de vermoeidheid van de spieren komt de sloep weer op tempo en warempel we halen de Haal-an-antje weer in. Een klein kanaaltje vol met woonboten lijkt als een soort windtunnel te fungeren en als we de Bertha bijna inhalen schieten de Amelanders ons toch weer voorbij. We hebben moeite om de Bertha voorbij te komen omdat we nu vol in de wind zitten te roeien. De Haal-an-antje wist de beschutting te gebruiken van de Bertha om er voorbij te komen. Met heel wat moeite komt de kadans weer in de sloep en als we het prinses margriet kanaal oversteken beginnen we langzaam op de Betha uit te lopen. Vlak voordat we onder de laatste brug doorroeien krijgen we het sein van de stuurvrouw om in te houden omdat er een sloep voor ons onder de brug doorgaat en de aanloop niet breed genoeg is voor twee sloepen. Als we eenmaal onder de brug doorzijn hebben we grote moeite om de sloep weer op snelheid te brengen. De verstoring van de kadans heeft aardig wat kracht gekost en het lukt ons niet om de Lytse Beer in te halen. Vlak voor de finish zien we ook nog de Hjoed een makkie als een idioot aanstuiven en met onze laatste krachten weten we ze voor te blijven tot de finish. Pfoei, het zit er weer op.
Als we later bij het kranen liggen zitten we heerlijk en verdiend te genieten van Tapa's en bier.
Wat hebben we toch een fijne stuurvrouw.