Kaagrace 2010
Kaagrace 2010
De opstart naar de Kaagrace was een beetje moeilijk. We kwamen twee roeiers te kort aan bakboord. Jacob was op vakantie en Richard was herstellende van de "chicken pox". Erwin had inmiddels een zoekertje geplaatst op sloeproeien.nl en daar had een roeier op gereageerd. Nog een roeier te gaan.
Op de vrijdag voor de wedstrijd kwamen we echter nog steeds een roeier te kort. Moeten we de wedstrijd nu afbreken? Roeien met 7 roeiers leek ons ook niet verstandig.
Toch maar een noodkreet geplaatst via twitter en waarempel, binnen 5 minuten reactie van een roeier die wel eens vreemd wou gaan.
Nog wat heen en weer getik en we hebben een volle boot. Onze nieuwbakken roeiers hebben niet meer de tijd om met de Sietze te trainen dus dat werd "learning while doing". Erwin zou zijn roeier bezorgen vanuit Amsterdam en ik had afgesproken om mijn roeier uit IJmuiden op te halen.
Zaterdag om 9 uur afgesproken bij de loods. Andre had de bus van de lichtboei mee maar het leek hem niets om met de Sloep te gaan rijden. Bas had daar wat minder problemen mee en Andre en hij zouden rechtstreeks naar de Kaagrace rijden. Ik ging dan samen met Mark onze roeier uit IJmuiden ophalen.
Naar IJmuiden was op zich niet een probleem alhoewel ik liever om Alkmaar rijd dan erdoorheen maar rond 11:00 stonden we voor Gerard zijn huis. Daarna had ik het plan om via Haarlem en Amsterdam naar de Kaagrace te gaan maar koud ui IJmuiden kwamen we in de eerste wegomleiding terecht en voor dat we het wisten reden we met een slakkengangetje door Bloemendaal al pogend om hockey meisjes en jongetjes te ontwijken. Daarna recht in de volgende omleiding en halverwege deze omleiding was het de bedoeling om een pleintje over te steken maar daar was markt. Schijnbaar een dorpsfeest want we kwamen midden in de toeters van de lokale fanfare terecht. Uiteindelijk kwamen we wel bij de kagerplassen terecht maar volledig aan de verkeerde kant. Om het meer heen gereden en rond 13:00 kwamen we op de plaats van bestemming. Althans, dat dachten we. We zagen onze mede roeiers vrolijk naar ons zwaaien maar eerst moesten we nog oversteken met een pontje naar de overkant. Als stuur hadden we voor deze keer Lia die geheel in stijl een T-shirt aanhad met daarop de vrouwlijke variant van Sterke Sietze, Sterke Sietske.
Voor de start besloot Lia om even wat rond te pedellen om warm te worden. De start vond plaats in groepen van 10 en om de minuut en wij zaten natuurlijk in de laatste groep waardoor we nog wat tijd hadden dachten we. Door de harde wind was het moeilijk om stil te liggen voor de startlijn waardoor er erg veel sloepen waren die moeite hadden om precies op tijd op de startlijn te liggen. OOk wij hadden hier moeite mee waardoor we als laatste starten. Direct na de start haalden we de "Masrova" al in die door gebrek aan roeisters een roeier moesten inzetten en volgens het regelement valt de sloep dan in de herenklasse. Na de Masrova gingen we op jacht naar het Dikkertje en ook die wisten we redelijk snel in te halen. Dat lieten de heren natuurlijk niet op zich zitten en gedurende de hele race bleven ze op onze kont zitten.
De kaagrace kenmerkt zich door de vele aaneengeschakelde meren afgewisseld met prachtige verstilde kanaaltjes langs mooie boerderijtjes. Lia waande zich even in stijl op een luxe sloep met een wijntje in de hand en toostjes met brie maar deze illusie was na een blik in de sloep wel weer weg. Acht zwoegende mannenlichamen voor je neus geven toch meer het idee van een gallei vol slaven dan een luxe motorsloep. Terug op de meren hadden we volle wind tegen en we hadden geen trommel of zweep nodig om langzaam te sterven. Het was werken als een galleislaaf om toch nog wat snelheid in de sloep te houden. Als je dan weer langs de start roeit en je ziet het publiek op de kant je fanatiek toeschreeuwen dan heb je weer kracht om dat laatste rondje ook nog te roeien. Ik neem in ieder geval aan dat de geluiden aanmoedigend bedoeld waren want door de wind kwam er niet veel bij ons aan. We vervolgden onze tocht tegen de wind in om daarna eindelijk wat beschut het laatste gedeelte te roeien. Het Dikkertje waren we ineens kwijt. Wellicht hadden die iets leuks onderweg gezien want van het ene op het andere moment waren ze uit zicht. We deden nog een poging tot een sprint naar de finish maar volgens mij waren er een aantal motoren uitgevallen.
Nu snel naar de aanleggen en kijken of er nog iets van eten te bemachtigen was. Het voedsel was prima maar helaas was er geen ruimte meer voor ons in de tent. Op zich niet een probleem alleen waaide door de wind de frieten van je bord. Daarna wachten op de uitslag en die bleek een beetje tegen te vallen. De Buffel was ons voor gebleven in het klassement en begon voor ons een serieuze dreiging te worden.
Nu snel naar huis maar dat viel dus vies tegen. Het nadeel van 1 kraan is toch wel het wachten tot we eindelijk ons groene monster weer op de trailer hadden. Daarna behoorlijk afgepeigerd naar huis.
We hebben er weer een race opzitten.