Grachtenrace Amsterdam 2009
Grachtenrace Amsterdam 2009
Na ons succes in Rotterdam zijn we behoorlijk fanatiek aan het trainen gegaan op het kanaal om te laten zien dat de prestatie in Rotterdam niet eenmalig was. Onze snellere slag en vooral snellere terugstoot van de riem leek goed te werken en het groene gevaar was dan ook drie keer per week te bewonderen op het kanaal alhoewel we met het snelle invallen van de avond de boot beter lichtgevend groen hadden kunnen schilderen. Naarmate Amsterdam dichterbij kwam begon het toch wel aardig druk te worden op de Harlinger singels. Als we dan ook nog ruim baan moeten geven aan de "Singel Prinses" is de training helemaal af. Dinsdagavond de Sterke Sietze met een noodtempo naar Bijko geroeid en daarna met zijn allen naar het clubhuis om de laatste dingetjes voor Amsterdam te bespreken onder het genot van een "Weizen". Andre zou weer voor de bus zorgen en voor twee zakjes geconcentreerd voedsel de man. Bas had al stalling geregeld voor de Sietze en de Danser bij het Maritiem militair gebeuren in Amsterdam dus dat zat ook wel snor.
Zaterdag ochtend afgesproken om 7:15 bij de sloepenloods samen met de meiden van de Danser. We hadden afgesproken om te vertrekken om 7:30 en wonderlijk genoeg is dat dit keer zelfs gelukt. Ook onze junior Jalmar stond paraat met het briefje van moeders in de hand zodat hij ook mee mocht. Direct na de afsluitdijk de traditionele stop met de sloepen bij het tankstation voor een kopje koffie. Dat er weer een wedstrijd op het programma stond was goed te merken want de parkeerplaats stond al vol met de sloepen van andere roeiploegen uit friesland. We zagen nog een kolonne franeker sloepen voorbij schieten (Hjoed 'n makkie1 & 2 en de Najade) met schijnbaar geen tijd voor een kopje koffie. Amsterdammer Richard wist ons keurig naar het Java-eiland te rijden zodat we in de rij voor het kranen konden gaan staan. Dat niet iedereen zo bekend is in Amsterdam bleek wel toen we door de IJ-tunnel reden en de Franeker kolonne weer tegen kwamen maar nu in tegengestelde richting. Zij hadden toch ergens een afslagje teveel genomen. Mischien het gebrek aan koffie?
We waren mooi op tijd bij de kranen en binnen 15 minuten lagen de beide sloepen al weer in hun natuurlijke element. We kwamen Klaas nog tegen die vorig jaar Amsterdam in de Sietze heeft geroeid. Nu roeide hij mee in een 10 riemer van Terschelling van de zeevaartschool.
De dames van de Danser besloten om alvast warm te roeien en gingen op eigen kracht naar de start. Ons leek het toch verstandiger om die kostbare energie nog even te bewaren en we kregen al snel een sleep. Eenmaal bij de start begon het lange wachten en werden alvast wat stoere verhalen vertelt.
Om 11:12 mocht de Danser vertrekken in dezelfde groep als de Najade. De Danser had een prima start maar voor ons was het moeilijk te zien of ze nu wel of niet aan het uitlopen waren op de Najade.
Om 11:28 was onze start dus na het toejuichen van de start van de Danser roeiden wij ook tot achter de startlijn. Een roeier in een boot in een start voor ons was zo enthousiast dat hij bij de start zijn riem in tweeen trok. Gelukkig hadden ze wel een reserve riem aan boord dus na wat vertraging konden zij ook verder met de race.
Nu zijn wij aan de beurt en we roeien langzaam richting de start. De toeter klinkt en daar gaan we. Kwart, kwart, half, half en we zijn op snelheid. Direkt lopen we uit op de andere roeiers in onze start en met een mooi constant tempo roeien we richting het IJ. Als we ter hoogte zijn van de kranen op het Java eiland zie ik de sloepen van de start na ons al. Oei, gaan zij zo hard? Rustig doorroeien maar in ons eigen tempo en heel langzaam lopen wij steeds meer uit op de andere sloepen van onze startgroep. We roeien het lozingskanaal op en dan beginnen we het gekreun te horen van de eerste sloep uit de startgroep voor ons. Kijk, dit gaat goed. Vorig jaar werden we hier al ingehaald door een sloep van de startgroep na ons maar nu is het onze beurt om in te halen. Hendrik roept "tandje erbij" en we zijn er voorbij. Het tussensprintje kost behoorlijk wat energie maar we hebben de Sietze snel weer op het oude tempo. We beginnen steeds meer sloepen in te halen maar al die tussensprintjes beginnen toch wel hun tol te eisen.
Vlak voordat we het olympisch stadion bereiken halen we de Najade in. Zij zijn 16 minuten eerder tegelijkertijd met de Danser gestart dus ik had ze nog niet verwacht. Voordat we de Schinkel oproeien halen we nog een paar sloepen in met een sprintje maar nu hebben we echt moeite om het oude tempo weer te halen. De sloep die we hebben ingehaald blijft toch wel erg lang aan onze staart hangen.
We mopperen eens even op elkaar en ergens weten we toch weer de energie te vinden om de Sietze te laten lopen. Ik krijg kramp in mijn rechterbeen en even later ook in mijn linkerbeen. Geen idee meer hoe ik moet zitten en ik schommel wat met de voetjes om het bloed te laten stromen. Kramp in mijn linkerarm. Dit begint echt zeer te doen. Ik probeer de arm wat te ontspannen als we onder een brug doorgaan maar de kramp blijft. Ik besluit het dan maar te negeren en met een grimas op mijn gezicht roei ik door. We roeien nu het centrum in en het water begint nu toch wel wat smaller te worden. Vorig jaar was dit het punt waar onze energie min of meer op was maar nu trekken we lekker door en de inhaalrace is nog lang niet ten einde. We halen de Big Lift met moeite in omdat de ruimte steeds krapper wordt en ook kunnen we niet meer onder de bruggen roeien. Als we onder een lange pijp doorgaan komen we zelfs bijna geheel stil te liggen en het uitlopen op de Big Lift gaat langzaam. Als een rondvaartboot met een bruidspaar dan ook nog besluit om letterlijk dwars te gaan liggen voor onze neus lijdt de vermoeidheid tot een fijne woordenwisseling met de stuurman van de rondvaartboot. We hebben in ieder geval een klein groen kusje achter gelaten. Aan het eind van de prinsengracht zien we dat een blauwe boot uit de startgroep na ons langzaam nadert. Als we door de oudeschans roeien wordt de eindsprint al ingezet want dit jaar willen we niet ingehaald worden. Als we Nemo ronden zitten zij vlak achter ons en ergens weten we nog meer snelheid eruit te persen. We beginnen zelfs allemaal te staan. Bij het zien van zoveel geweld en het horen van zoveel kabaal besluit de blauwe boot eieren voor zijn geld te kiezen en we komen door de finish zonder te zijn ingehaald. We zijn kapot!
We dobberen richting de Danser en vol trots vertellen de dames dat zij als eerste door de finish zijn gekomen. Geen wonder dat het ons niet lukte om hun in te halen. De dames zien er ook nog erg fris uit. Later blijkt dit echter te komen door de dikke laag makeup.
Langzaam komen we weer een beetje bij en Erwin weet ineens voor iedereen een biertje tevoorschijn te toveren. Dit valt echter niet zo goed bij Peer want die wordt er letterlijk kotsmisselijk van. Als ik uitstap krijg ik kramp in mijn buikspieren en een lachbui wat ook niet echt opschiet. Als ik dan mijn rugzak omslinger schiet de kramp ook nog in mijn rug. Toch iets meer moeten drinken. Leuk hoor, roeien!
Als we weer wat meer mens zijn en niet meer roeibeest gaan we weer terug naar de kranen. De Danser roeit terug (Bikkels) en wij proberen weer een sleep te krijgen. Helaas laten de dames van de sleep onze lijn los en moeten wij alsnog roeien. Ter hoogte van Nemo zien we de kromme dick in de verte en we besluiten onze clubgenoot aan te moedigen door de Riemen de lucht in te steken en oerkreten ter bemoediging over het water uit te strooien. Een paserend jacht wil ons wel slepen en draait een rondje om ons heen om in de juiste positie te komen. Op dat moment zien we de Orkaan aankomen en weer de longen misbruikt om deze roeiers aan te moedigen. Mocht je je dus afvragen waar die ene seconde extra inspiratie vandaan kwam, graag gedaan Orkaan.
Kranen, omkleden en daarna kunnen we de busjes en sloepen stallen op de maritieme kazerne. Als dat niet veilig staat.
We lopen richting de feesttent maar daar puilen de roeiers al naar buiten en gezien het weer (het is begonnen met regenen) duiken we een kroegje in. Rond half zes samen met de dames van de Danser uit eten bij een spaans restaurant op de wallen en daarna snel terug naar de feesttent voor de uitslag. De dames van de Danser zij derde geworden tegen alle verwachtingen in en onder begeleiden van ons luid gejuich halen zij hun beker op. Daarna is het de beurt aan de heren. Kromme Dick 20e en we verwachten niet dat we hen voorbij zijn gestreeft maar dan, Sterke Sietze 13e. Ongelooflijk! De dames van de Danser stonden nog bij de prijsuitreiking en laten een gejuich horen die zlefs de muziekinstallatie overstemt. Wij wurmen ons door de menigte en nemen de felicitaties en de beker in ontvangst. 13e in Amsterdam met bijna 90 wat. Wat een verschil met vorig jaar toen we op de 56e plaats bleven hangen.
Daarna wordt toegewerkt naar de 1e plaats. De jongens van de Orkaan staan naast ons en de spanning is van hun gezichten af te lezen. Als dan ook nog wordt vertelt dat het verschil tussen de 1e en de derde 23 seconden is en het verschil tussen de 1e en de 2e plaats 1 seconde dan is de spanning nog meer om te snijden. Maar dan, de Orkaan op de 1e plaats in Amsterdam en Nederlands kampioen. Gefeliciteerd mannen.
Daarna had ik een zwaar weekend. Ik heb het hele weekend moeten aanhoren dat de beker van de Danser groter is dan die van de Sterke Sietze. Ach ja, dat heb je als beide leden van het gezin roeien.