HT 2008
HT 2008.
Als iets de HT 2008 kenmerkt dan is het wel "vroeg". De race was nog nooit zo vroeg in het seizoen gestart en ook de starttijd was nog nooit zo vroeg geweest. Nog maar anderhalve maand aan het roeien en dan meedoen aan de HT-race. Kan dat wel?
De bemanning van de "Sterke Sietze" is bijna geheel vernieuwd. Alleen Richard en Hendrik hebben de HT al eens geroeid. De rest van de ploeg is geheel nieuw en had een jaar van tevoren nog nooit een riem aangeraakt.
Iedereen was behoorlijk zenuwachtig alhoewel het roeien van de race in Grou in ieder geval iets meer vertrouwen in het eigen kunnen had gegeven. Maar toch, Piet Paulusma werd goed in de gaten gehouden. Oei, harde wind op donderdag. Als dat maar goed komt. Piet beweert dan wel dat het weer beter wordt op de vrijdag maar ook Piet zit er wel eens naast. Maar toch, vrijdag ochtend gruwelijk vroeg opgestaan en ondanks alle verhalen toch maar een normaal ontbijt genoten. Ik had niet echt zin in een pasta maaltijd of pannekeoken.
Spullen op de volgboot gebracht en na een kort afscheid van onze supporters vaart de "Store Baelt", onze volgboot de haven uit en staan wij zenuwachtig bij elkaar op de kade. De dag daarvoor hebben we de "Sterke Sietze" al omgeroeid van de zuiderhaven naar de willemshaven en was iedereen al verdacht stil. Nu staan we elkaar aan te kijken en wordt er amper een woord gesproken. Paul, met Fina één van onze sponsors, maakt nog wat foto's en we besluiten om alvast maar in de sloep te gaan zitten. Eigenlijk zou ik nog even willen plassen maar ik zie zo snel niet een toilet en het valt ook wel mee. Zenuwen waarschijnlijk.
Iets voor de eerste start om 07:30 roeien we de willemshaven in en doen een lichte warming-up. De riemen voelen gelijk weer vertrouwd aan. Het startschot klinkt en de eerste 10 sloepen roeien de haven uit op weg naar Terschelling. De HT-Race is begonnen.
Bij de 2e start komt een sloep iets te laat bij de startlijn en zij maken dan ook een vliegende start aangemoedigd door de speaker en het publiek. Volgens de HT-Krant zitten we in de vierde start om 07:45 maar als de sloepen voor de derde start worden opgeroepen zit onze naam daar ook bij. Snel leggen we onze sloep op zijn plaats aan het startkoord. We hebben de meest ongunstigste startpositie maar goed, dat maakt op die lange afstand toch niet echt veel uit. Ook in startgroep 3 zit de "Danser" waarin een aantal vrouwen/vriendinnen uit onze groep zitten.
Om 07:40 gaat het startschot en we zijn op weg. "haal op, gelijk!!". Jonge jonge, wat een zootje. Iedereen begint in zijn eigen tempo te roeien en we komen langzaam op gang. Eindelijk vinden we ons roeiritme en roeien we naar de havenmond. Lia, een ervaren roeister uit de Danser die wegens omstandigheden niet mee kon doen had al aangegeven dat zij een verassing had voor zowel de Danser als de Sterke Sietze en bij het verlaten van de haven zien we twee spandoeken. Een voor de Danser en een voor ons met de melding "Sterk(t)e Sietze". Kijk, dat geeft de burger moed en in een mooi rustig slagtempo verlaten wij de haven. "Terschelling, Here we come!" hopen we.
Direct na het verlaten van de haven komen we in de golven terecht. Nu staan er altijd wel golven bij de havenmond maar ook als we iets verder roeien blijven de golven behoorlijk hoog. We moeten erg geconcentreerd blijven om de goede slag te houden maar het gaat steeds beter. Na 10 minuten vraagt Anne of we dit tempo willen volhouden of dat het iets rustiger moet. Iedereen zit nu lekker in zijn ritme en we geven aan dat het tempo prima is. We beginnen sloepen in te halen die gelijk met ons zijn gestart en even later ook al sloepen van een eerdere start. Goed voor het moraal en het gaat best wel lekker.
We zijn best wel snel voorbij de pollendam en dat is ook de eerste keer dat we zo ver de zee op zijn gekomen. Tijdens trainingen hadden we meestal stroom tegen en lukte het ons nooit om het einde van de pollendam te bereiken. Inmiddels worden we nu ingehaald door de snellere sloepen die later zijn gestart. de "Rotterdam 2" waarmee wij nog strijd hebben geleverd in Grou komt ons met een behoorlijke vaart voorbij en het lijkt erop dat zij met een compleet ander team aan het roeien zijn. Zij zijn in ieder geval op dit moment even een maatje te groot.
Anne is nu ook begonnen met het eet en drink ritme en ik merk dat het roeitempo goed is vol te houden. Als we ter hoogte van het Griend komen neemt de golfslag ook wat af en de snelheid iets toe. Ik zie een enorme sliert aan sloepen en volgboten achter ons en het is zowel druk als gezellig op het water. Helaas zijn sommige volgboten erg irritant en schieten iedere keer met grote snelheid door het veld van roeiers en veroorzaken vervelende golfslag. Een keer kan nog gebeuren maar een volgbootje begint toch wel heel vervelend te worden. Na 8 keer voor ons langs te zijn geraced heeft Anne er genoeg van en roept tegen een passerende politieboot dat hij een officieel protest wil indienen.
Ik had al eens om me heen gekeken maar eindelijk is ook onze eigen volgboot te zien. Anne had aangegeven aan de schipper dat hij niet te dicht in de buurt van de sloep moest komen maar dat had de schipper wel erg letterlijk genomen. We kunnen de supporters aan boord amper zien en hun aanmoedigingen tegen de wind in worden dan ook niet gehoord. Wel jammer.
Anne geeft aan dat de Tobbe op 50 meter voor ons zit dus ik denk "nou, dan zullen we die wel snel inhalen". Schijnbaar zat ik even niet op te letten want de Tobbe heb ik in ieder geval volkomen gemist. Wel halen we de Najade in een behoorlijk tempo in. In deze boot roeit mijn zus en we schreeuwen even wat steunbetuigingen naar elkaar. Ondertussen is het plas gevoel wat ik eigenlijk al voor de start had eerder toegenomen dan afgenomen en op een gegeven moment is dat ook het enige waar ik nog aan kan denken.
Anne had een termoskan met koffie meegenomen en dat begint zich bij hem te wreken. Als stuurman kun je je iets meer veroorloven dan als galleislaaf aan de riemen en met de helmstok tussen de benen begint hij overboord te plassen. Dat dit niet echt helpt om mijn aandacht van mijn volle blaas af te houden mag duidelijk zijn. Ik begin dan ook plannetjes te bedenken om in een flesje te plassen o.i.d. als we langszij een Okkehel groene boot komen. Eerst denk ik nog "is dat eindelijk de Tobbe"?, maar dan blijkt het de Danser te zijn. De strijd die we dan leveren leid mijn gedachten in ieder geval van de druk in mijn blaas af. In de verte zie ik nog een groene Okkehel sloep ruim om ons heen gaan maar door de afstand is niet te zien of het de Snurk of de Kromme Dick is.
Als de volgboten ineens een ander kant opgaan dan de sloepen besef ik dat we vlakbij het schuitegat zitten. Nu begint het beruchte laatste gedeelte van de race. Plotseling zitten we met de riemen in het zand en wordt het erg ondiep. We raken letterlijk van slag en hebben erg veel last van de ondiepte. Een heleboel sloepen die we vlak voor het schuitegat nog hebben ingehaald schieten ons nu voorbij. Ons tempo is weg en ons ritme is weg. Lange slagen zijn nu onmogelijk en we beginnen stevig te balen. Hangen is ook onmogelijk en het is nu dus krachtroeien. Wij zitten al redelijk hoog tegen de ondiepte maar toch probeert een damessloep ons nog hoger te passeren. Dit lukt echter niet en we zitten dan ook met de riemen in elkaar te wroeten. Op het laatst is het zelfs zo ondiep dat mannen van de KNZRM met waadpakken in het schuitegat staan om de "ondiepten" aan te geven. Toch een vreemd gezicht.
Eindelijk zijn we uit het schuitegat en Anne legt de sloep even stil zodat we weer bij kunnen komen. De Danser is inmiddels ver voor ons uit maar we beginnen weer te roeien. Langzaam komen we weer in het ritme van de lange slagen. Bij Niels worden de slagen echter steeds korter en korter. De rare slag in het schuitegat heeft zijn krachten volkomen uitgeput. Voor het schuitegat was hij nog lekker aan het hangen aan de riem maar nu is alles weg. Anne springt naar voren en sleept Niels van de doft naar een plaats achter de helmstok en gaat zelf op slag zitten. De slagen worden weer langer en we beginnen weer op tempo te komen. Niels krijgt de instructie mee om dicht langs de zandplaat te sturen en Anne begint verwoede pogingen te doen om een riem doormidden te breken. In zijn enthousiasme en het feit dat je de rol van stuur toch niet gelijk kwijt bent raakt hij volkomen uit slag en ik begin luidkeels te tellen om het ritme weer in de slag te krijgen. We komen weer langszij de Danser en we beginnen een sprint voor de finish. We zijn zo druk bezig met het inhalen van de Danser dat we niet eens door hebben dat we de finish al zijn gepaseerd. Met 5 seconden verschil en luidkeels aangemoedigd door de kijkers op de wal zijn we toch nog voorbij de Danser geroeid.
We hebben het gehaald!