Grou 2008
Grou, 12 April 2008
Ik had om 8.50 afgesproken met Niels. Ik zat al 10 minuten zenuwachtig in huis te wachten in mijn roei tenu. Ah, Niels stopt voor het huis en ik stap de deur uit. Heb ik alles wel bij me? Eten, drinken, extra kleding? Shit, bijna mijn handschoenen vergeten. Ik ren nog even naar binnen om mijn handschoenen te pakken en stap bij Niels in de auto. Rond 9.00 uur hebben we met zijn allen afgesproken bij de sloeploods en we zijn er mooi op tijd. De Sterke Sietze staat al op de trailer en Jacob heeft de stikkers van "Sterke Sietze" en "Harlingen" al op de boot geplakt. Inmiddels komt de rest ook binnendruppelen en met zijn allen hangen we de trailer achter de oude Mercedes van Andre. Mooi, we zijn klaar voor vertrek. Jacob stapt bij Andre in de auto en wij lopen naar Niels zijn auto.
Terwijl we langs de loods naar de auto lopen horen we een luide knal. De trailer is over een grote steen gereden en dat heeft een enorme klapband opgeleverd.
Al snel staat iedereen om de trailer te kijken naar de restanten van de band en de zwaar beschadigde velg. Het lijkt erop dat ons avontuur al strand voordat het gestart is.
In de loods wordt gekeken of er ergens mischien een reservewiel licht maar helaas. Niets te vinden. Ondertussen wordt met de nodige krachtsinspanningen en gevloek het kapotte wiel van de trailer gehaald. Anne heeft nog een reservewiel in zijn auto liggen en die lijkt dezelfde maat te hebben. Als we het wiel echter passen komen de gaten van het wiel niet overeen met de gaten op de as van de trailer.
Er staat nog een trailer in de loods van de "Danser" met zo op het oog dezelfde wielen als op de trailer van de Sterke Sietze. De Danser doet niet mee met de race in Grou maar roeit een week later in IJmuiden dus zij hebben de trailer vandaag niet nodig. Er wordt een wiel van de trailer gehaald en jawel. Dit wiel blijkt wel te passen. Goed, we kunnen op weg. Het hele gebeuren heeft ons ongeveer een half uur gekost maar we kunnen weer verder. Uiterst voorzichtig wordt de trailer langs de stenen gereden en eindelijk zijn we op weg naar Grou.
Twee maanden eerder vroeg Niels mij in de trein of ik wel eens zin had om te gaan roeien en ik had toegezegd dat ik het wel eens een keertje wou proberen. Ik was in het verleden ook al eens gevraagd maar het roeien leek mij maar een saaie bezigheid. Je zit met je rug naar de vaarrichting en bent de hele tijd hetzelfde kunstje aan het uitvoeren. Mijn zus roeit echter op de Najade en die had alleen maar positieve verhalen over het roeien dus laat mij het dan ook maar eens proberen. De eerste keer op een Zondag ergens begin maart was het gelijk goed raak. Het regende, was koud en de wind was nou ook niet op zijn zachtst maar toch zat ik rond een uur of 11 in de Sterke Sietze op het Kanaal te roeien. Het ging voor geen meter en iedereen had ruzie met de riemen van diegene voor of achter hem maar we kwamen wel vooruit. Mischien wel door de gedeelde ellende van de rest in de boot begon ik het toch wel leuk te vinden en de volgende keer was ik ook van de partij. Het roeivirus had ook mij besmet.
Nu, ongeveer een maand later zit ik in een auto met het zicht op de trailer met daarop de Sterke Sietze richting Grou. Onze eerst wedstrijd.
In Grou werden wij direkt de goede kant op gestuurd met de trailer en voordat we het wisten stonden we al in de rij voor de kraan. Of eigenlijk twee rijen want er waren twee kranen bezig om alle sloepen van de trailers in het water te hijsen. Nadat de Sterke Sietze weer in het water lag moesten we snel aan de riemen om plaats te maken voor de volgende boot. Met vijf man hebben we de Sterke Sietze naar de start geroeid waar al een hele lading sloepen lag te wachten. Direct aan de kade was geen plaats meer de via andere sloepen konden we aan wal komen.
De organisatie had alles strak geregeld en bij het "Stay-OK" gebouw was het een gezellige drukte van allemaal roeiers.
Anne, onze stuur moest zich melden bij de organisatie en kreeg een kaart met de route en een plaatje met ons startnummer. Startnummer 29, starttijd 12:28.
Reglementair moesten we ook een vlag op de boot hebben, geen idee waarom, maar die werd nog snel in een winkeltje gekocht.
Om 12:00 begonnen de eerste boten te starten. Door de harde wind viel het niet mee voor de sloepen om stil te liggen en sommige sloepen starten terwijl ze weer terug moesten roeien omdat ze door de startlijn heen waren gedreven wat ontaarde in een kleine chaos.
Bijna tijd voor ons om te starten. Er moeten nog een paar zenuwachtige plasjes worden gedaan en dan varen we een klein stukje tegen de wind in om een beetje los te komen en de spieren wat op te warmen. Daarna liggen we tegen de kade aan de overkant stil te wachten tot we worden omgeroepen om te starten.
Als we horen dat wii aan de beurt zijn roeien we langzaam naar de start en liggen een klein eindje voor de startlijn te wachten tot de laatste 10 seconden worden afgeteld en de toeter gaat.
Yes, de toeter gaat en we zijn onderweg. We starten samen met een fel oranje boot genaamd de "Rotterdam 2". We roeien Grou uit en de "Rotterdam 2" begint licht op ons uit te lopen. Anne geeft aan dat we het rustig aan moeten doen en in een rustig tempo komen we op het pikmeer terecht. Oei, de wind si toch wel erg hard. Eerst een stuk tegen de wind in en daarna behoorlijk wat zijwind. Als we de wijde ee oproeien worden we al ingehaald door later gestarte ploegen. Na de wijde ee varen we door een klein sluisje en direct daarna moet je naar links. Dit is een instinker en onze directe concurent trapt in de val. Zij varen rechtdoor en moeten rechtsomkeert maken. Nu liggen wij voor maar zij zetten flink aan en komen ons langszaam weer voorbij. Anne maant ons tot rust. We moeten nog een heel eind en hebben onze krachten nog nodig. We worden onderweg nog vaak ingehaald maar houden ons eigen roeitempo aan. We hebben nog een klein meningsverschil met de noordvaarder als we een boei willen ronden. Zij gaan sneller maar wij waren eerst en allebei willen we zo kort mogelijk de boei ronden.
Als we door de hooidamsloot varen zien we een bordje langs de kant dat de race er voor de helft opzit. We hebben redelijke beschutting in dit kanaal en we houden een mooi gelijkmatig tempo aan. In de verte zien we langzaam Dikke Bertha aankomen. Een enorm door Herman Brood beschilderd gevaarte dat wordt aangedreven door tien roeiers die ver boven iedereen uittorenen. Zij halen ons langzaam in maar dan komen we op de wijde ee en moeten we vol tegen de wind in roeien. Nu wordt zelfs het terugsteken van de riemen zwaar maar we weten een hele tijd voor de Dikke Bertha uit te blijven. Tegen de wind in staan we toch ons mannetje in de Sterke Sietze. Na het ronden van weer een gele boei hebben we weer zijwind en gaat de Dikke Bertha ons toch voorbij. In de Folkertssloot houd onze schipper links terwijl iedereen rechts zit om toch een beetje in de luwte van de wal te kunnen roeien. In de verte zien we dan de eerste tekenen van andere Okke Hel bootjes. Als we het Prinses Margriet kanaal opvaren zij we ingehaald door zowel de Snurk als ook de Kromme Dick. Wij beginnen nu echter in de nek van de Tobbe te hijgen die we snel daarna inhalen. De dames lijken behoorlijk stuk te zitten. Als we langs het vakantie park bij Grou roeien zit de race er bijna op. We roeien stevig door en draaien de bocht om het laatste stukje naar de finish af te leggen. Alle energie die we nog hebben gooien we in de riemen maar het laatste stukje is vol tegen de wind en als we door de finish komen is iedereen behoorlijk kapot. Maar we hebben het gehaald, onze eerste roeiwedstrijd en iedereen hangt moe maar voldaan met een biertje in de hand onderuit op de roeibankjes.
Na nog een biertje roeien we terug naar de kraan en wachten we daar op het moment dat wij aan de beurt zijn om te worden getakeld. Als dat eindelijk gebeurt is kunnen we naar Stay-OK en vallen we aan op de roeiersmaaltijd. Op de uislag moesten we echter wat langer wachten omdat er iets mis was met de printer o.i.d. maar een dag later horen we dat we 38e zij geworden van de 70.
Michael