Het begin van de Sterke Sietze

Dit verhaal is overgenomen van de website http://www.lecakyme.nl/

Het is 1989. Een groepje jongeren die tot op dat moment niets met elkaar te maken hebben komen bij elkaar doordat een sloeproei vereniging in Harlingen bezig is een tweede team op te richten. Een van de eersten die erbij komt is Simon Koornstra. Die vraagt mijzelf en ik op mijn beurt Martin van der Meer. Het duurt niet lang of er is een team van 10 personen bij elkaar, die gedurende de zomer met elkaar trainen. Een van de eerste wedstrijden die ze dat jaar nog meedoen is de grachten race in Harlingen. Een sprint over een paar honderd meter.

Het trainen gaat door, ook in de winter en het voorjaar komt. De verenigings leiding had belooft voor de belangrijkste tocht van dat jaar, de Harlingen-Terschelling sloepenroeirace, een sloep voor het tweede team te leveren. Echter zij konden hun belofte niet houden en na een meningsverschil met dat bestuur besluit het "tweede" team het zelf te gaan proberen. Trainen gaat nog steeds in de sloep van de Friesche Elf, maar het team is zelf op zoek naar een vervanger. Twee dagen voor de race wordt er een gevonden. Inmiddels heeft het team toch wat support gekregen en met man en macht wordt er een dag voor de HT race gewerkt om de "Sterke Sietse" klaar te krijgen voor de wedstrijd. Er worden banken verhoogt, riemen in evenwicht gebracht, voetsteunen gemaakt en nog meer zaken veranderd. Op de dag van de wedstrijd krijgt het team te horen dat er nogéén start nummer vrij was in de lijst. Dit was nummer 12 dus de één na laatste startgroep. Aangezien het die dag ook nog slecht weer was en de sloep niet gezien werd als een van desnelsten was dit geen gunstige situatie. Er werd dan ook van alle kanten geroepen dat we beter niet van start konden gaan. Gelukkig heeft het team het wel gehaald met een uitstekende 12de plaats in het klassement van dat jaar. Hadden we niet zoveel pech gehad in de Vliestroom (1 uur roeien om de laatste ronding te halen (100 meter vol tegen de stroom)), dan waren we nog veel hoger geeindigd. Helaas heeft dat niet zo mogen zijn.